Michael Scofield

Islak sokaklarda,çıplak ayaklarla yürüyordum.Yaklaşık 1 aydır süren ayaklanma yüzünden korkuyla ilerliyordum.Babam,isyanın baş kahramanı olduğu için yanımda 2 muhafız duruyordu.Bu gün toplama günüydü ve ben bu gün kurada benim ismimin çıkacağından adım gibi emindim.Babam şu an karanlık ve puslu sığınaklarda plan yapıyor olmalıydı.Ben bu düşüncelere bürünmüşken önümüzde 2 barış muhafızı belirdi.Benim muhafızlarım hemen saldırdı ancak etkisiz hale getirildiler.Neyse ki o sırada ara sokağın yanından geçmekteydik ve hemen o ara sokağa girip izimi kaybettirmeye çalıştım.Girdiğim yer gerçekten muhteşemdi.Ktunun arasına saklanıştım.Nefes almaya bile korkuyordum.Çünkü yakalanırsam neler olacağını tahmin bile edemiyordum.Tam o sırada birisi kutunun üzerine basmış olacak ki kutunun üst tarafı çıtırdadı."Jack!"dedi birisi."Burada bir şey var hemen buraya gel!" 'şimdi yandık' dedim kendi kendime."Geliyorum!"dedi diğer ses.Kutu üstümden çekildi,"Demek buradasın!"dedi adam.Korkmaya başlamıştım ki iki el silah atışı duydum ve iki adamda yere yığıldı.Olduğum yerden kalktığımda karşımda hiç beklemediğim birini gördüm."Baba!"diye haykırdım.Arkasında 9 adamı vardı.Hepsini tanıyordum.Babamın özel muhafızlarıydı bunlar."Michael!"dedi babam."Çabuk buraya gel!"babamın neden bu kadar endişeli olduğunu bilmiyordum,ta ki bulunduğumuz yerin yaklaşık 100 metre ötesine bombardıman yapılırken.Hemen babama doğru koştum.Beraber koşmaya başladık ancak hava aracı da bizi takip ediyordu.Babam yanımıza 3 muhafız alıp diğerlerine burda kalmalarını söyleyip hava aracını yok etmeleri ve sonra toplama gününü erteletmek için diğer isyancılarla birlikte meydanda kargaşa çıkarmalarını tembihledi.Yanımızdaki 3 muhafızla birlikte 5 kişiydik.Benim süper zeka olduğumu da ele alırsak 6 kişiydik.Yeniden koşmaya başladık.Labirent gibi yollardan geçip sığınağa varana dek koştuk.Sığınağa girdiğimizde kendimi yere attım.Babam,"Michael,benimle gel."dedi.Peşinden gittim ve daha önce hiç rastlamadığım bir odaya girdik."Bak Michael,muhafızların neden peşine düştüğünü biliyor musun?"dedi.Umutsuz bir tavırla,"Hayır."dedim.Babam hafifçe gülümsedi ve,"Sen çok önemlisin Michael.Çünkü ana karargahımızdaki özel deponun şifresini bir tek sen ve ben biliyoruz.Eğer Capitol seni ele geçirirse bizi de ele geçirmiş olur.Çünkü o depoda isyanın tüm planları saklı.Bundan dolayı attığın her adıma dikkat etmelisin.Ben her zaman senin yanında olamayabilirim.Bu defalık kurtulman şans eseriydi ama artık neler döndüğünü biliyorsun ve umarım daha dikkatlı olursun."babamın dediklerini idrak etmeye çalışıyordum.O depo sadece normal bir depo sanıyordum.Oraya defalarca gitmiştim ama çok özel bir yer olabileceğini hiç de düşünmezdim.Babamın telsizinden sesler geldi."Efendim!Toplama gününü erteletme girişimlerimiz başarısız oldu!Yoğun ateş altındayım!Bir tek ben kaldım...-"bir kaç kelime daha söyleyecekti sanırım ama telsizden cızırtılar gelmeye başladı ve telsiz kapandı.Durum umutsuzdu.Capitol beni toplama gününe götürtmek için her yolu deneyecekti."Gel,"dedi babam.Sanırım dışarı çıkacaktık çünkü 'Büyük Salon' denilen yere geri dönmüştük.Babamın telsizinden tekrar cızırtılar gelmeye başladı."Capitol sığınağımızı buldu Efendim!Boşaltmak için 30 yada 40 saniyeniz kaldı acele edin!"donup kaldım.Babam duvardan bir silah alıp dışarı çıktı ama etrafımızın çevrili olduğunu gördük.Babam beni içeri itekledi ve kendisi de içeri girdikten sonra kapıyı kapattı.İçerlere doğru ilerledi ve kendisini takip etmemi söyledi.Kapının kırıldığını duydum,bu arada babamın izini de kaybetmiştim.Bir silah sesi duydum ve yukarıdaki duvar önüme yıkıldı.Barış muhafızları beni aldı ve ellerime kelepçe vurdu.Sonra suratıma sert bir tekme yedim.Bayılmıştım.
Kendime geldiğimde ellerimden bir duvara kelepçelenmiş durumdaydım.2 barış muhafızı beni aldı ve meydana götürdü.Kura çekiliyordu,kız haracımız Annie Flevious'ken,erkek haraçta bendim.Kurayı çeken kişi-adı Emily Pewelist'di-bir eliyle benim elimi diğer eliyle de Annie'nin elini kaldırırken,"87.Açlık Oyunları Haraçlarımız,Annie Flevious ve Michael Scofield!"dedi.