Liadain

Yağmur bütün beton yollara düşerek ıssız, sessiz sokağı bir nebze olsun canlandırıyordu. Yağmur suyunu toplamış oyuklardan geçerken birilerinin onu duymaması için Tanrı'ya yalvarıyor gibiydi. Bu gece, dışarıya çıkmaması gerektiğini biliyordu. Ne olursa olsun oraya gitmemeli, toplantıya katılmamalıydı lakin, böyle bir davranış dişiye ters düşerdi. Madem bu davaya katılmıştı; mutlaka davasını sonuna kadar savunacaktı. Müthiş özgüvenine borçluydu her şeyi, güveni her şeyden üstün gelirdi. Diğer duygulara karşı daha baskındı. Özgüvenini bir pelerin gibi üzerine bürüdü.

Çatıları birbirine simetrik duracak şekilde yapılmış evlerin önünden geçerken bu yoldan ne kadar uzun zaman önce geçtiğini fark etti. Gece katliamları çoğalınca halkın karanlıkta sokağa çıkması engellenmişti. Üç gong sesini duyar duymaz, herkes evlerinde soluğu alıyordu. Gong sesinin üzerinden en fazla on beş dakika geçmiş olmalıydı. Kimselere yakalanmamak için köşe bucak yerlerden gitmeye özen gösteriyordu. Gece katliamları yüzünden, grubun yaptığı toplantılar belirli günlerde yapılır olmuştu. En son geldiği zaman iki ay önceydi. Buna sebep olan ve açıklanmayan şey 'DECIMATIO' adını verdikleri, Lehçe'de kırım anlamına gelen tek kelimelik sözdü. Bu tek kelimelik söz, halka ve bakanlığa korku salmaya yetmişti bile. Sihir bakanlığı halkı fazla korkutmamak için Lehçe'yi kullanmıştı. Böylece Lehçe bilmeyenlerin bir şey anlamayacağını varsayıyorlardı ama bununla birlikte, halka dikkat etmesi gereken sert kurallar koymuşlardı. Gece dışarıya çıkmak bunların başındaydı, çıktıysanız vay halinize. Gerekli korumayı seherbazlar yapıyordu, dişi ne kadar bakanlığın bir kolunda görev alsa da gerekli önlemleri alarak bu yollardan geçmeliydi. Seherbazlarla zıtlaşmak en son istedikleri şeydi. Ondan önce sık sık toplanırlar, her gece burada sabahlarlardı fakat, şimdi öyle bir devir değildi.



ÜÇ AY ÖNCE

"PAUL FRESKY, DECIMATIO OLDUĞUNU KABUL ETTİ."
Yeni Büyücü

"PAUL EN YAKIN ARKADAŞI TOM'U ÖLDÜRDÜĞÜNÜ AÇIKLADI."
Gelecek Postası

"SİHİR BAKANLIĞI GEREKLİ KORUMAYI ALDI."
Günlük


BİR AY ÖNCE

"PAUL FRESKY'i yargılayan yargıç MARK LEFROY ölü bulundu."
Yeni Büyücü

"LEFROY, öldürüldü mü? SİHİR BAKANLIĞI VE YEREL HALK KARMAŞA İÇİNDE."
Gelecek Postası

Bunlar ve diğer birçok gazete bu konuyla ilgili çalışmalar yaptı, yeni yeni manşet attılar. Halk mutsuz, huzursuzdu. Gündelik işlerini yapmaları gerekirken her şeyin böyle alt üst oluşu onları etkiliyordu.



GÜNÜMÜZ

Tahtaları çürümeye yüz tutmuş olan evin kapısına vardığında kapıyı üç kere tıklattı. Kapı kısık bir gıcırtı sesiyle açıldı, kapının açılmasıyla kapı görevlisi başını dışarıya çıkardı. Dişi cüppesini biraz daha yukarıya çekti, adamın yüzünü gördüğünden emin olduktan sonra aralarındaki şifreyi mırıldandı, "Sectrymths" dedi fısıltıyla. Havada çırpınan rüzgar bile zoraki götürmüş olmalıydı sesini. Adam başıyla onayladı ve kapıyı iyice açarak dişinin geçmesine izin verdi. Adam, bomboş odada duran sandalyeye yürürken dişi de tahta kapıyı itti ağır bir hareketle. Gözleriyle gecenin karanlığını süzdü, etrafı kollayan bakışlar atarak kapıyı kapattı. Odanın en sonunda duran duvara ilerledi, ellerini havaya kaldırdı. Tırnak hareketiyle S harfini çizdi, büyük s harfinin oluşumuyla taşlar yerinde kıpırdadı ve duvar dönmeye başladı. Siyah pelerininin eteklerini yukarıya doğru çekiştirdi ve gizli geçitten geçti.

Geçit tamamen kapandığında etraf tamamen karanlığa bürünmüştü. Herhangi bir cam olmadığından, ışık yüzü görmüyordu taş zemin ve duvarlar. Pelerinin içine saklamış olduğu asasını ani bir şekilde çıkardı, başının yukarısında tuttu, karanlığa sesini sundu, "Lumus." Karanlığa meydan okurcasına ışık tutamı saçıldı asasından. Kısa bir süre sonra pelerinin etekleri aynı vaziyete dönmüş, yerleri süpürmeye başlamıştı. Buna aldırış etmeksizin, labirentin bildiği yerlerini aştı ve ateşin verdiği görüntüyle oluşan gölgenin sallanışını gördü. Labirentin doğru bölümlerini unutmadığı için kendiyle gurur duydu, yüzünde bir tebessüm yerini almıştı bile. Lakin güzel suratında parlayan tebessümü, içeride kardeşinin ölüm haberini aldığında düşecekti. Bununla birlikte kendine hakim olamayıp taş zemine serilecekti genç bedeni. Bu olanlara rağmen vazgeçmeyecekti, kardeşinin intikamını almak isteyerek davasına dört elle sarılacaktı. İşte tüm bunlara vesile olan hüzünlü ses çınladı kulaklarında, "Kardeşin... Kardeşin vefat etti Peta," Bu tiz ses, iliklerine işledi ve vücudu, bacaklarına ağır gelmeye başladı. Doğru mu duymuştu? Küçük erkek kardeşi, canından çok sevdiği biricik kardeşi ölmüş müydü? Bu hayatta Peta'yı yalnız mı bırakmıştı? Düşünmek bile korkuç geliyordu, ürpertisi bedenini sarmaşık gibi sarıyordu. Kan çekilir oldu damarlarından, doğru muydu duyduğu ama kendi ismini duyduğundan emindi. O anda birkaç aynı renk pelerinli büyücü, dişinin yanına koştular, ona yardım etmek için. "Güçlü olmalısın!"
Not*Başka bir karakterimle yaptığım RP'dir, umarım sorun olmaz.