Celestina V. Dawnell

“Ne yani, tüm bu saçmalığa inanmamı mı bekliyorsun? Bu kararı vermek sana düşmez. Dâhil edilmeden önce bunu anlatmanız gerekirdi!”

İşte bu nefretle söylenen sözler birkaç oda ilerde yatağında uyuyan kızı uyandırdı. Küçük adımlarla boyunun 3 katı olan kapıdan geçti ve dar koridorda ilerledi. Beyazlarla döşeli salona vardığında elinde telefonla ona bakan annesiyle karşı karşıya geldi.

“Uyuyamadım.”

Annesi şefkatle ona yaklaştı ve onu kucağına aldı.

“Gel bir tanem. Seninle bir yere gitmemiz gerekiyor.”

Annesi küçük kızın odasına girdi ve aceleyle eşyalarını toparlamaya başladı.

“Hadi gidelim.”

“Peki ya senin eşyaların anne?”

“Ben gelmiyorum hayatım.”

Neler oluyordu? Babası zaten iş için gitmiş ve dönmemişti, şimdide annesi mi onu bırakıyordu? Belki de babasının yanına gidiyordu. Annesi onu siyah bir arabaya oturttu ve arabanın sürücü koltuğunda olan adama seslendi.

“Onu almaya geleceğim!”

Adamdan ses çıkmadı. Ve siyah kapı yüzüne kapandı. Küçük kız ellerini cama dayadı ve yaşlı gözlerle bağırdı:

“Anne!”

Bu onu son görüşüydü.


***
Yağmur yine camları dövüyordu. Bu kasvetli havaya rağmen Paris’teki çoğu insan güzel bir güne hazırlanıyordu. Violet’ın bulunduğu ev hariç.

“Hemen uyan ve hazırlanmaya başla Violet! Adam Lockwild’ın bugün geleceğini biliyorsun. Yarım saate burada olur ve sen hala uyuyorsun.”

“Ah! Lanet olsun! Geliyorum”

Violet kalktı hemen duş aldı ve bir hafta önceden giymesi tembih edilen siyah dantel elbiseyi giydi, saçlarını topladı. Zilin çalmasına zar zor yetişmişti. İçeri siyahlara bürünmüş bir adam girdi. Hoş Bay veya Bayan diye seslenmesi gereken herkes öyle giyiniyordu. Anna (Bakıcısı üvey annesi ya da her neyse.) ile aralarında Fransızca bir konuşma geçti. Paris geleli bir haftadan az bir süre olmuştu. Anna Fransızca öğrenmesi için ısrar etmişti fakat Violet bu konu hakkında pekte heyecanlı değildi.

Adam siyah bir takım elbise giymiş esmer, renkli gözlü yakışlı bir adamdı. Ve konuşmaları bitiği gibi Anna’nın dudaklarına yapıştı. Violet buna pek şaşırmamıştı. Anna 30’undaydı fakat en fazla 23 gösteriyordu. Yolda yürürken erkeklerin kafasını çevirip baktığı cinsten bir kadındı ve bu açıkça hoşuna da gidiyordu. Violet 2-3 dakika onların mide bulandırıcı öpüşmelerinin bitmesini bekledi ve Bay Lockwild’ı içeri davet etti. Adam oturmadı.
“Demek Violet sensin. Çok güzelsin, annen gibi.”

“Annemi tanır mıydınız?”

“Evet. Hem de çok yakından. Ve şimdi onun görevini sana geçirmeye geldim.”

“Onun görevi?”

“Hiçbir şey bilmiyorsun değil mi? Onun görevi başkalarını bize dâhil etmekti. Ve kızını da onun yerine geçmesi için eğitmemize izin vermek.”

“Bakın ben hiçbir eğitim almadım.”

“Elbette aldın. 5 dil biliyorsun. Taşınma bahanesiyle dünyanın çoğunu gezdin. Kültürlüsün ve vücudunu korumayı ihmal etmiyorsun. En önemlisi de ikna kabiliyetin çok yüksek.”

“Evet, bu konular haklı olabilirsiniz ama bu işi istediğimi kim söyledi?”

“Kimse buna mecbursun. Şimdi şaşkın yüz ifadeni sil ve beni takip et.”

Adam cevap beklemeden evden dışarı çıktı ve Anna Violet’ı peşine sürükledi. Siyah bir arabaya bindiler. Violet arabaya oturunca bir an sanki daha önce orada bulunmuş gibi hissetti. Violet’ın müze sandığı eski bir saraya girdiler. Anna onları kapıda bekliyordu. Karanlık geniş koridorlardan geçtiler. Duvarlardaki soyut resimler bir bütünlük içinde devam ediyordu. Yüksek tavanlı geniş bir salona geldiler. İçerde Violet’ın sayabildiği kadarıyla 20 tane insan geniş bir masanın etrafına oturmuş bekliyordu. Adam Violet’ı masaya doğru itekledi ve eline bir kalem tutuşturdu. Masada duran kağıtları işaret etti.

“İmzala.”

“Hayır”

“İmzala şunu!”

“Hayır! Sizler kimsiniz bilmiyorum ama bunu yapmaya hakkınız yok.”

Violet sırtına bir tabanca dayandığını hissetti. Ve imzaladı. Kendi vasiyetini ve intihar etmesinin itirafını bulunduran bir dosyayı imzaladığından haberi yoktu. Ve sırtındaki tabanca ateş aldı. Ses yankı yaptı.

Katiller için olay çok basitti. Annesi kızı vaktinde onlara vermemiş ve kendisinin ve kızının ölümüne sebep olmuştu. Silahı kızın eline sıkıştırıp oradan ayrıldılar ve gelen Violet tarafından imzalanmış dosyaları ve elinde silahla yatan kızı bulunca intihar olduğuna herkes inandı. Bu kadar beklemelerinin tek sebebi 17 yaşında bir kızın intihar etmesinin çok daha inandırıcı olmasıydı.